Επιφανείς εκθεσιακές εκθέσεις έργων τέχνης
Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, αρκετές εκθέσεις τέχνης συνέβαλαν στην αλλαγή της πορείας της ιστορίας της τέχνης με σκανδαλισμούς, προκαλώντας και επηρεάζοντας τόσο τους καλλιτέχνες όσο και το κοινό τέχνης.
Αυτές οι εκθέσεις καλής τέχνης ήταν ισχυρές, εν μέρει, λόγω του οράματος των επιμελητών , οι οποίοι γνώριζαν ποια θέματα και επιλογή των καλλιτεχνών και η αντιπαράθεση των έργων τέχνης τους θα συνέβαλαν στη δημιουργία ιστορικών εκθέσεων που δεν θα ξεχαστούν.
01 Αναδρομολόγηση του Paul Cezanne στο Salon d'Automne, Παρίσι το 1907
Μια έκθεση ενός προσώπου ήταν τόσο δυνατή που άλλαξε την πορεία της ιστορίας. Η αναδρομική έκθεση του Paul Cézanne (1839-1906) στο Salon d'Automne το 1907, ένα χρόνο μετά τον απροσδόκητο θάνατό του, είχε τόσο μεγάλη επιρροή στους νεώτερους καλλιτέχνες, και ιδιαίτερα στην Avant Garde του Παρισιού, συμπεριλαμβανομένων καλλιτεχνών όπως ο Πικάσο, ότι θεωρείται να είναι ο πατέρας του κυβισμού και του μοντερνισμού. Το Salon d'Automne ιδρύθηκε αρχικά από καλλιτέχνες όπως ο Pierre-Auguste Renoir, ο Georges Rouault και ο Édouard Vuillard, ως μια πιο ελκυστική και τολμηρή εναλλακτική λύση στο επίσημο σαλόνι.
02 Η έκθεση Sonderbund στην Κολωνία, Γερμανία το 1912
Η Έκθεση Sonderbund στην Κολωνία, Γερμανία το 1912, κανορνούσε τον Μοντερνισμό στην Ευρώπη. Ο πραγματικός τίτλος της έκθεσης είναι η Διεθνής Έκθεση Art of the Special Association των Δυτικής Γερμανών καλλιτεχνών και καλλιτεχνών, αλλά αποκαλείται Έκθεση Sonderbund. Περιλάμβανε σημαντικά έργα από καλλιτέχνες όπως ο Paul Cézanne, ο Edvard Munch, ο Paul Gauguin, ο Pablo Picasso, ο Egon Schiele και ο Vincent van Gogh και περιέλαβαν παραδείγματα μετα-ιμπρεσιονισμού στον γερμανικό εξπρεσιονισμό και τα σχολεία Die Brücke και Der Blaue Reiter.
03 Η Διεθνής Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης (The Army Show) στη Νέα Υόρκη το 1913
Η Διεθνής Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης, κοινώς γνωστή ως Στρατιωτική Έκθεση (όπως έγινε στο 69ο Στρατιωτικό Σύνταγμα Πεζικού), στην πόλη της Νέας Υόρκης το 1913 έφερε τη σύγχρονη ευρωπαϊκή τέχνη στις ΗΠΑ. Η αμερικανική σκηνή τέχνης εκείνη την εποχή ήταν συντηρητική και κυριαρχείται από ρεαλισμό, με έργα ζωγραφικής εστιασμένα σε σκηνές της πόλης, τοπία και πορτρέτα. Αρκετοί Αμερικανοί καλλιτέχνες όπως ο Walt Kuhn, ο Arthur B. Davies, ο Walter Pach και ο William Glackens δημιούργησαν την Ένωση Αμερικανών Ζωγράφων και Γλυπτών (AAPS) και διοργάνωσαν το Armory Show, το οποίο εισήγαγε τον κυβισμό, τον μετα-ιμπρεσιονισμό και τον φουβισμό στους Αμερικανούς καλλιτέχνες, και η οποία ασκεί μεγάλη επιρροή στους Αφηρημένους Εξπρεσιονιστές της δεκαετίας του 1940.
Η ζωγραφική του Marcel Duchamp τιτλοφορούσε το κοινό και ήταν το σημείο γελοιοποίησης στον Τύπο, όπως ένας κριτικός το παρομοίασε με "μια έκρηξη σε ένα εργοστάσιο βότσαλα".
04 Πρώτη ρωσική έκθεση τέχνης στο Βερολίνο, 1922
Η πρώτη ρωσική έκθεση τέχνης (Erste russische Kunstausstellung), η οποία εγκαινιάστηκε στο Βερολίνο τον Οκτώβριο του 1922, περιελάμβανε έργα του El Lissitzky (που σχεδίασε τον κατάλογο), των Vladimir Tatlin, Olga Rosanova, Alexander Rodchenko, Kasimir Malevich και Marc Chagall. Οι επιμελητές ήταν καλλιτέχνες: ο David Sterenberg, ο Nathan Altman και ο Naum Gabo. Η έκθεση δέχθηκε κριτική, οπότε η έκθεση επεκτάθηκε για να φιλοξενήσει το αυξανόμενο ακροατήριό της. 05 Η διεθνής σουρεαλιστική έκθεση του Λονδίνου το 1936
Η Διεθνής Έκθεση Σουρεαλισμού του Λονδίνου το 1936 επιμελήθηκε από μια ομάδα καλλιτεχνών και ποιητών, όπως ο Henry Moore, ο Paul Nash, ο Andre Bréton, ο Man Ray και ο Paul Éluard. Η πολύ δημοφιλής έκθεση έφερε τον Σουρεαλισμό στο Λονδίνο. Περιέλαβε έργα τέχνης από τον Max Ernst, τον Joan Miró και τον Σαλβαδόρ Ντάλι, ο οποίος παρέδωσε διάλεξη σχετικά με το σουρεαλισμό, ενώ φορούσε μια κατάδυση και έπρεπε να διασωθεί, καθώς σχεδόν ασφυκτιεί μέχρι θανάτου. 06 Διεθνής Έκθεση Νέων Ρεαλιστών στη Νέα Υόρκη, 1962
Η γκαλερί Sidney Janis διοργάνωσε τη Διεθνή Έκθεση Νέων Ρεαλιστών, η οποία ξεκίνησε στις 31 Οκτωβρίου 1962 και ήταν η πρώτη μεγάλη έκθεση για την εισαγωγή της Pop Art στον κόσμο. Περιελάμβανε έργα Αμερικανών καλλιτεχνών όπως ο Wayne Thiebaud, ο Roy Lichtenstein, ο Andy Warhol, ο Claes Oldenburg, ο James Rosenquist, ο Robert Indiana και οι ευρωπαίοι καλλιτέχνες όπως ο Jean Tinguely, ο Yves Klein, ο Arman, ο Christo, ο Marisol και ο Öyvind Fahlström. Η έκθεση έδειξε τη σχέση μεταξύ των Αμερικανών καλλιτεχνών ποπ και των ευρωπαϊκών Nouveaux Realistes. Ορισμένοι εξωγήινοι αφηρημένοι εξπρεσιονιστές, όπως ο Mark Rothko, ο Adolph Gottlieb, ο Philip Guston και ο Robert Motherwell, παραιτήθηκαν από τη γκαλερί σε ένδειξη διαμαρτυρίας, σε αυτό που είδα ως τον κόσμο της τέχνης που μεταμορφώνεται σε κουραστική εμπορευματοποίηση.
07 Όταν οι στάσεις γίνονται φόρμα στην Kunsthalle Bern, 1969
Ο Ελβετός επιμελητής Harald Szeemann ξεκίνησε το ρόλο του ανεξάρτητου επιμελητή , καθώς ήταν ο πρώτος που εργάστηκε έξω από το ίδρυμα τέχνης που έδειξε μεγάλη έρευνα δείχνει. Η έκθεση του 1969 ζωντανεύει στο κεφάλι σας: Όταν οι στάσεις γίνονται μορφή (Έργα, Έννοιες, Διαδικασίες, Καταστάσεις, Πληροφορίες) περιελάμβανε πειραματικές, επιδόσεις και εννοιολογική τέχνη και χαρακτήριζαν διάφορα έργα τέχνης όπως το Arte Povera, η Anti-form και η Process Art. Έχουν συμπεριληφθεί καλλιτέχνες όπως η Εύα Έσση, ο Joseph Beuys και ο Bruce Nauman. 08 1989 Κίνα Avant-garde έκθεση στο Πεκίνο
Η αμφιλεγόμενη Έκθεση Κίνας για το 1989, στην Εθνική Πινακοθήκη του Πεκίνου, που διοργανώθηκε από δέκα νέους καλλιτέχνες τέχνης, όπως οι Gao Minglu και Hou Hanru, έδειξε τη δουλειά 186 καλλιτεχνών, όπως οι Xu Bing, Huang Yong-Ping και Wu Shanzhuan. Αυτή η ιστορική έκθεση σηματοδότησε την άφιξη της σύγχρονης κινεζικής καλλιτεχνικής σκηνής στον διεθνή χώρο της τέχνης. Η αστυνομία έκλεισε την έκθεση την ημέρα έναρξης, όταν ο δίδυος καλλιτέχνης Tang Song και Xiao Lu πυροβόλησαν όπλο στο έργο τέχνης τους.
09 1989 Magiciens de la Terre (Μάγοι της Γης) στο Παρίσι
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980, η μετα-αποικιακή θεωρία επηρέασε τις επιμελητικές αποφάσεις των επιμελητών, έτσι ώστε οι εκθέσεις τέχνης δεν κυριάρχησαν πλέον από τους δυτικούς λευκούς καλλιτέχνες, αλλά οι εκθέσεις έγιναν πιο περιεκτικές, συμπεριλαμβανομένης της ποικιλίας δημιουργικών φωνών στον κόσμο προσφορά. Αυτό ήταν εμφανές στην έκθεση Magiciens de la Terre του 1989 (Magicians of the Earth). Πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Pompidou και το Grande Halle στο Παρίσι και επιμελήθηκε ο Jean-Hubert Martin, η τεράστια έρευνα επικεντρώθηκε στους καλλιτέχνες της Ασίας, της Αφρικής, της Αυστραλίας και της Λατινικής Αμερικής.
10 documenta στο Kassel της Γερμανίας
documenta, γράφοντας με μια κατώτερη περίπτωση D, ιδρύθηκε το 1955 και συνήθως λαμβάνει χώρα κάθε πέντε χρόνια στο Kassel της Γερμανίας. Για κάθε έκδοση, ένας αξιόλογος διεθνής επιμελητής επιλέγει ένα θέμα και επιλέγει τους καλλιτέχνες. documenta είναι μία από τις πιο εκλεκτές και σημαντικές εκθέσεις σύγχρονης τέχνης, γι 'αυτό οι καλλιτέχνες, οι επιμελητές, οι κριτικοί και άλλοι επαγγελματίες από όλο τον κόσμο επισκέπτονται και μαθαίνουν από αυτό.